شیوع ویروس کرونا باعث افزایش اضطراب بین عموم مردم و بالاخص اقشار در معرض خطر، همچون سالمندان، شده است. از این رو، شناسایی راهکارهای مقابله با اضطراب و مکانیسم عمل آن میان سالمندان امری ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر سرمایة اجتماعی بر اضطراب ناشی از کروناویروس بین سه گروه از سالمندان، بر اساس فعالیت بدنی قبل و بعد از شیوع ویروس، بود. روش تحقیق ترکیبی از علّی مقایسهای و همبستگی بود. جامعة آماری این تحقیق را همة سالمندان بالای 50 سال شهرستان سمیرم تشکیل دادند. 42 سالمند ورزشکار فعال، 42 سالمند ورزشکار غیرفعال، و 42 سالمند غیرورزشکار به عنوان نمونه به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامة استاندارد بود که روایی و پایایی آن تأیید شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس چندمتغیره، آزمون تعقیبی LSD، ضریب همبستگی پیرسون، و تحلیل رگرسیون چندمتغیرة همزمان انجام شد. نتایج نشان داد سالمندان ورزشکار فعال و غیرفعال در دوران شیوع ویروس از نظر سرمایة اجتماعی و ابعاد آن تفاوت معناداری با هم ندارند. اما سرمایة اجتماعی آنها از سالمندان غیرورزشکار بیشتر است. سالمندان ورزشکار فعال کمترین میزان اضطراب و سالمندان غیرورزشکار بیشترین اضطراب ناشی از کرونا را تجربه کردند. همچنین نتایج نشان داد ابعاد شناختی و ارتباطی سرمایة اجتماعی بر اضطراب ناشی از کرونا تأثیر منفی و معناداری دارند. بنابراین، نتیجه گرفته میشود ورزش خانگی در دوران فاصلهگذاری اجتماعی بیشتر از طریق تأثیرات فیزیولوژیکی و روانی باعث کاهش اضطراب ناشی از کرونا در سالمندان میشود.