طراحی و تبیین مدل ارتقای سرمایة اجتماعی مبتنی بر چندفرهنگی

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

گروه مدیریت دولتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

این پژوهش با هدف طراحی ارتقای الگوی سرمایة اجتماعی مبتنی بر چندفرهنگی با مطالعة موردی وزارتخانة آموزش‌وپرورش شهر تهران انجام شده است. پژوهش به لحاظ ماهیت داده از نوع کیفی به روش تحلیل مضمون (تم) است. جامعة آماری در بخش کیفی 14 نفر از مسئولان و مدیران وزارت آموزش‌وپرورش بودند و اشباع نظری حاصل شد. برای گردآوری داده‌ها، از مصاحبة نیمه‌ساختاریافته استفاده شد.تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به روش تحلیل مضمون انجام شد و جهت تأیید پایایی از روش پایایی بازآزمون استفاده شد. درنهایت، چهار متغیر اصلی سرمایة اجتماعی، بستر، راهبرد، و پیامد تشکیل دهندة مدل بودند که بستر و راهبرد در سه بعد (فرد، سازمان، اجتماع) و سرمایة اجتماعی در دو بعد اصلی عوامل درون و برون سازمانی و پیامد در عوامل آموزش و فرهنگ، عدالت، کارایی سازمان، تعاملات و برون سازمانی (فردی) تقسیم بندی شده، برای مدل پیشنهادی استخراج و تبیین شد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


احمدی، سید علی‌اکبر وفیض‌آبادی، حوریه (1390). بررسی ارتقای سرمایة اجتماعی بر بهبود عملکرد سازمان (نمونة موردی: سازمان ستادی شهرداریتهران).مدیریت دولتی، 3(6)، 35 ـ 88.
افشانی، سید علی‌رضا و شیری محمدآباد، حمیده (1396). نقش سرمایة اجتماعی در ارتقای سلامت اجتماعی زنان شهر یزد. پژوهش‌نامة زنان، سال ، شمارة 4، 1ـ 20.
امیرخانی، امیرحسین و اکبری، حمید (1401). بررسی عوامل مؤثر بر ارتقای سرمایة اجتماعی و اولویت‌بندی مؤلفه‌های آن بر اساس مدل SCAT. تحقیقات و نظریه‌های نوین مدیریت دولتی، دورة 1، شمارة 2، 46 ـ 67.
بخشنده، امید؛ بابانسب، نیما و ذلیکانی، حسین (1393). بررسی وضعیت سرمایۀ اجتماعی و مؤلفه‌های آن. دانش انتظامی مازندران، 17(1)، 22 ـ 43.
پوررستمی، حامد (1399). نظریة سرمایة اجتماعی امامت‌محور با تکیه بر آموزه‌های شیعه. مدیریت سرمایة اجتماعی، (7)3، 272 ـ 296.
جعفری‌مجد، بهنام و زارعی‌متین، حسن(1401). طراحی الگوی سرمایة اجتماعی سازمانی در آموزش‌وپرورش (مورد پژوهش: استان لرستان). مدیریت سرمایة اجتماعی، 9(1)، 77ـ 99.
حسینی بهشتی، سید علی‌رضا(1379).تعدد فرهنگی و سیاست. مطالعات ملی، شمارة 6، 57 ـ 72.
حشمتی‌فر، لیلا؛ لیاقت‌دار، محمدجواد و عابدی، احمد (1400). فراتحلیل همبسته‌های روان‌شناختی کارآفرینی در ایران. مشاورة شغلی و سازمانی، 13(46)، 55 ـ 70.
حمیدی‌زاده، علی (1397). واکاوی افول سرمایة اجتماعی در ایران. مدیریت سرمایة اجتماعی، 5(1)، 91 ـ 109.
خسروی‌پور، الهام (1401). بررسی نقش متغیرهای سرمایة اجتماعی در ارتقای تاب‌آوری سازمانی. جغرافیا و روابط انسانی، دورة 5، شمارة 1، 346 ـ 359.
خیرگو، منصور و سهیلی، حمیدرضا (1397). ترسیم الگوی ارتقای سرمایة اجتماعی در سازمان‌های دولتی ایران. مدیریت سرمایة اجتماعی، 5(2)، 315 ـ 336.
دلاوری، ابوالفضل (1390). جامعه‌شناسی تحولات ایران، از انقلاب مشروطه تا قیام پانزده خرداد. تهران: نشر پژوهشکدة امام خمینی و انقلاب اسلامی.
رهامی، روح‌الله (1396). امنیت انسانی و سرمایة اجتماعی(شاخص‌های پیونددهنده). مدیریت سرمایة اجتماعی، دورة 4، شمارة 2، 221 ـ 243.
صالحی‌امیری، سیدرضا و امیرانتخابی، شهرود (1392). راهکارهای ارتقای سرمایة اجتماعی در کشور با توجه به سند چشم‌انداز بیست‌سالة نظام.راهبرد، شمارة 61، 66 ـ 84.
شریفان، ستاره؛ عبداللهی، محسن و راعی، مسعود (1401). حمایت از تنوع فرهنگی در عصر جهانی شدن. مطالعات حقوق عمومی، دورة 52، شمارة 4، 2111 ـ 2126.
شمسی، زهرا؛ محب‌علی‌پور، منیژه و الوداری، حسن (1394). بررسی تأثیر سرمایة اجتماعی بر رفتار شهروندی سازمانی. مدیریت سرمایة اجتماعی، 2(1)، 117ـ 136.
عابدینی، مریم؛ میرسپاسی، ناصر و حق‌شناس کاشانی، فریده (1398). ارائۀ مدل توسعۀ منابع انسانی با رویکرد ارتقای سرمایۀ اجتماعی سازمان. مدیریت منابع در نیروی انتظامی، 7(1)، 31 ـ 54.
فلاح‌فرامرزی، محسن؛ مهاجران، بهناز و باقری‌مجد، روح‌الله (1394). بررسی روابط بین سرمایة اجتماعی، مشارکت سازمانی، و سرمایة انسانی در نظام آموزش عالی. پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی، 7(21)، 207 ـ 226.
محجوب‌روش، شبنم؛ دانش‌فرد، کرم‌الله و میرسپاسی، ناصر (1400). طراحی الگوی نقش دولت در ارتقای سرمایة اجتماعی با رویکرد خلق ارزش عمومی در سازمان‌های دولتی ایران. مدیریت سرمایة اجتماعی، دورة 8، شمارة 2، 209 ـ 233.
محرابی، علی‌رضا و یونسی، علی (1387). تنوع قومی و انسجام ملی در ایران (فرصت‌ها، چالش‌ها، راهبردها). مطالعات میان‌فرهنگی،7، 41 ـ 70.
مؤذن‌جمشیدی، میرهادی و روحی، روشنک (1400). سرمایة اجتماعی و جهش تولید در کسب‌وکارهای دانش‌بنیان: یک مطالعه با رویکرد آمیخته (کمّی‌ـ‌ کیفی). مدیریت سرمایة اجتماعی، دورة 8، شمارة 2، 285 ـ 321.
Abedini, M., Mirsepasi, N., & Haqshenas Kashani, F. (2019). Human resources development model with the approach of promoting the social capital of the organization, Resource Management in the Police Force, 7(1), 31-54. (in Persian)
Ahmadi, S.A.A. & Feyzabadi, H. (2011). The study of social capital promotion on organizational performance improvement (Case Study: Tehran Municipality Headquarters Organization), Public Administration, 3(6), 35-88.(in Persian)
Afshani, S.A. & Shiri Mohammadabad, H. (2017). The role of social capital in promotion of the social health of women in Yazd city (Iran), Women Research Journal, 8th year, Issue 4, 1-20. (in Persian)
Albert-Lőrincz, E., Paulik, E., Szabo, B., Foley, K., & Gasparik, A. I. (2019). Adolescent smoking and the social capital of local communities in three counties in Romania, Gaceta sanitaria, 33(6), 547-553.
Andrews, R. & Brewer, G. A. (2015). Social capital and public service performance: does managerial strategy matter?, Public Performance & ManagementReview, 38(2), 187-213.
Amirkhani, A.H. & Akbari, H. (2022). The study of factors affecting the social capital promotion and prioritization of its components according to the SCAT model, Research and New Theories of Public Administration Quarterly Journal, Vol. 1, Issue 2, 46-67. (in Persian)
Bakhshande, O., Babanasab, N., & Zolikani, H. (2014). The study of the status of social capital and its components, Mazandaran Police Force Knowledge, 1(17), 22-43. (in Persian)
Bakker,Y.W.& de Koning, J.& Van Tatnhove, J.(2019) Resilience and social capital The engagement of fisheries  communities in marine spatial planning, Marine Policy.99, 132-139.
Carrillo Álvarez, E. & Riera Romaní, J. (2017). Measuring social capital: further insights, Gaceta sanitaria, 31, 57–61.
Chuang, C-H., Chen, Sh-Jer., & Chuang, Ch-W. (2013). Human Resource Management Practices and Organizational Social Capital: The Role of Industrial Characteristics, Journal of Business Research, 66, 678–687.
Compton, M. & Meier, K. (2016). Managing Social Capital and diversity for performance in public organizations, Public Administration, 94(3),609-629.
Delavari, A. (2011). Sociology of Iranian developments, from the Constitutional Revolution to the 15 Khordad Uprising. Tehran: Imam Khomeini Research Institute and Islamic Revolution Publishing House. (in Persian)
Dingaa, E. (2014). Social capital and social justice, Procedia Economics and Finance, 8, 246–253.
Elmose-sterlund, K. & Van der Roest, J-W. (2017). Understanding social capital in sports clubs: Participation, duration and social trust, European Journal for Sport and Society, 14(4), 366–386.
Fedor, C. G. (2019). Social capital and community development: Case study, Social Research Reports, 11(1),65-77.
Falah Faramarzi, M., Mohajiran, B., & Bagheri Majd, R. (2014). The study of the relationship between social capital, organizational participation and human capital in the higher education system, Human Resource Management Research, 7(21), 207-226. (in Persian)
Forsell, T. E. (2013). An Exploratory Study of the Nature of Social Capital in Local Area Leisure Clubs. Victoria University.
Forsell, T., Tower, J., & Polman, R. (2018). Development of a scale to measure social Capital in Recreation and Sport Clubs, Leisure Sciences, 106-122. rly Joyrnal, Issue 6, pp. 57-72.
JafariMajd, B. & ZareiMatin, H. (2022). Designing a model of organizational social capital in education organization (Case Study: Lorestan province (Iran). Social Capital Management, 9(1), 77-99. (in Persian)
Jofreh, M., Dehsorkhi, H., & Yasini, A. (2013). Organizational Social Capital with the Human Resource Management Approach, Asian Journal of Business Management, 5(1),124-129.
Kokubun, K., Ino, Y., & Ishimura, K. (2020). Social capital and resilience make an employee cooperate for coronavirus measures and lower his/her turnover intention, ArXiv preprint arXiv, 2007.07963.
Hamidizadeh, A. (2018). Analysis of the decline of social capital in Iran, Social Capital Management, 5(1), 91-109. (in Persian)
Heshmatifar, L., Liaqatdar, M.J., & Abedi, A. (2021). Meta-analysis of psychological correlates of entrepreneurship in Iran, Career and Organizational Counseling, 13(46), 55-70. (in Persian)
Hoseyni Beheshti, S.A. (2000). Cultural diversity and politics, National Studies Quarterly Joyrnal, Issue 6. 57-72. (in Persian)
Kheyrgou, M. & Soheyli, H.R. (2018). Drawing the pattern of social capital promotion in Iranian government organizations, Social Capital Management, 5(2), 315-336. (in Persian)
Khosravipour, E. (2022. The study of the role of social capital variables in promoting organizational resilience, Geography and Human Relations, Vol. 5, Issue 1, 346-359. (in Persian)
MahjoubRavesh, Sh, Daneshfard, K., & Mirsepasi, N. (2021). Designing a model of the government’s role in social capital promotion with the approach of creating public value in Iranian government organizations, Social Capital Management, Vol. 8, Issue 2, 209-233. (in Persian)
Mehrabi, A.R. & Younesi, A. (2008). Ethnic diversity and national cohesion in Iran (opportunities, challenges, strategies), Intercultural Studies, Issue 7, 41-70. (in Persian)
MoazenJamshidi, M.H. & Rouhi, R. (2021). Social capital and production jump in knowledge enterprises: a study with a mixed (quantitative-qualitative) approach, Social Capital Management, Vol. 8, Issue 2, 285-321. (in Persian)
Pourrostami, H. (2020). Imamate-based social capital theory based on Shia teachings, Social Capital Management, 3(7), 272-296. (in Persian)
Rodrigo-Alarcón, J., García-Villaverde, P. M., Ruiz-Orte ga, M. J., & Parra-Requena, G. (2018). From social capital to entrepreneurialorientation: Themediating role of dynamic capabilities, European Management Journal, 36(2), 195-209.
Sabatino, M. (2019). Economic resilience and social capital of the Italian region, International Review of Economics & Finance, Vol. 61, 355-367.
Rohami, R. (2017). Human Security and Social Capital (Linking Indicators), Social Capital Management, Vol. 4, Issue 2, 221-243. (in Persian)
SalehiAmiri, S. R. & AmirEntekhabi, Sh. (2013). Strategies to social capital promotion in Iran according to the State’s twenty-year vision document, Rahbord (Strategy) Quarterly Journal, Vol. 61, 66-84. (in Persian)
Saz-Gil, I., Bretos, I., & Díaz-Foncea, M. (2021). Cooperatives and Social Capital: A Narrative Literature Review and Directions for Future Research, Sustainability, 13, 1-18.
Seunghwan, M. & Hyungjun, S. (2016). Which type of social capital matters for building trust in government? Looking for a new type of social capital in the governance era, Journal of Sustainability, 8(322), 1-15.
Shamsi, Z., Mohebalipour, M., & Alvedari, H. (2015). The study of the impact of social capital on organizational citizenship behavior, Social Capital Management, 2(1), 117-136. (in Persian)
Sharifan, S., Abdulahi, M., & Raei, M. (2022). Supporting cultural diversity in the globalization age, Public Law Studies Quarterly Journal, Vol. 52, Issue 4, 2111-2126. (in Persian)
Wang, Z., McNally, R., & Lenihan, H. (2019). The role of social capital and culture on social decision-making constraints: A multilevel investigation, European Management Journal, 37(2),222-232.