رجب‌نژاد، زینب.؛ درگاهی، سین و رشادت‌جو، حمیده. (1396). بررسی ارتباط هوش معنوی مدیران با تعهد سازمانی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تهران. پیاورد سلامت، دورة 11، شمارة 9، 913.
دوستار، محمد.؛ ممبینی، یعقوب. و گودرزی، مهشید. (1395). بررسی تأثیر رهبری تحول‌آفرین بر تغییرات سازمانی با تأکید بر نقش میانجی هوش سیاسی. مدیریت سازمانهای دولتی، شمارة 15، 90 ـ 112.
سروری‌لاله، ه. و موسوی، سید. سیامک. (1400). تأثیر هوش سیاسی در انتخاب سبک‌های مدیریت تعارض. خط‌مشی‌گذاری عمومی در مدیریت، شمارة 42163 ـ 173.
قاصدی، ملیکا. (1397). مدیریت اثربخش تغییر: لازمة اجرای موفق استراتژی‌های سازمان.کنفرانس ملی الگوهای نوین در مدیریت و کسب‌وکار. دورة برگزاری: 1.
ممبینی، یعقوب.؛ دوستار، محمد. و گودرزی، مهشید. (1396). هوش سیاسی و تغییر سازمانی: بررسی نقش تعدیلگر فرهنگ سازمانی. پژوهش‌های مدیریت در ایران، دورة 21، شمارة 2113.
کردی، حسین. و شهربانو، غضنفری. (1394). تبیین جامعه‌شـناختی رابطة میزان سـرمایة اجتمـاعی خانواده با موفقیت تحصیلی فرزندان. جامعه‌شناسی کاربردی، 26(3)، 161 ـ 172.
گلشاهی، محمد. مهدی.؛ رهبر، عباسعلی. و نیک‌سیرت‌فر، مژگان. (1399). تحلیل مؤلفه‌های هوش سیاسی در مدیریت منازعات سیاسیدانش سیاسی، شمارة 32599 - 620.
مرادنژاد، سمیه.؛ جهانیان، رمضان.؛ توکلی کمکویی، نرگس. و عاج، مرتضی. (1401). تغییر و تحول در سازمانهای تحقیقاتی. مطالعات روانشناسی و علوم تربیتی، شمارة 38139 ـ 150.
هاشمی‌ماد، رضا؛ صابونچی، رضا.؛ علی‌محمدی، حسین. و ادبی فیروزجاه، جواد. (1400). بررسی وضعیت هوش سیاسی مدیران تربیت بدنی دانشگاه‌های آزاد اسلامی سراسر کشور. سیاست‌پژوهی ایرانیشمارة 28، 142 ـ 165.
Alqudaha, I, H.A., Carballo-Penelaa, A., & Ruzo-Sanmartín, E (2022). High-performance human resource management practices and readiness for change: An integrative model including affective commitment, employees’ performance, and the moderating role of hierarchy culture. European Research on Management and Business Economics, Vol. 28, Issue 1,100177.
Alfes, K. D., Shantz, A., Bailey, C., & Conway, E. (2019). Perceived human resource system strength and employeereactions toward change: Revisiting human resource's remit aschange agent. Human Resource Management 1–14.
Dostar, M., Membini, Y., & Guderzi, M. (2015). Examining the effect of transformational leadership on organizational changes with an emphasis on the mediating role of political intelligence. Management of Government Organizations, Scientific-Research, 90-112. (in Persian)
Ferris, G.R. et al. (2005). Development and Validation of the Political Skill Inventory. Journal of Management, 31, 126-152.
Ghasadi, M. (2017). Effective management of change: a requirement for the successful implementation of conference organization strategies. Conference on New Patterns in Management and Business. (in Persian)
Gill, R. (2003). Change Management or Change Leadership?. Journal Change Management, 3, 307-318.
Golshahi, M. M., Leader, A., & Nik Siretfar, M. (2019). Analysis of the components of political intelligence in the management of political conflicts. Political Knowledge, 32, 599-620. (in Persian)
Hashemimad, R., Sabunchi, R., Alimohammadi, H., & Adabi Firouzjah J. (2020). Investigating the status of political intelligence of physical education managers of Islamic Azad universities across the country. Journal: Iranian Political Research, 28, 142-165. (in Persian)
Ghazanfari, S. & Kordi, H. (2015). Sociological Explanation of the Relationship between Family's Social Capital and Children's Educational Achievement. Journal of Applied Sociology, 26(3), 161-172. (in Persian)
Mishra, S. (2020). Social networks, social capital, social support and academic success in higher education: A systematic review with a special focus on underrepresented. Educational Research Review, 29,1-24.
Mombini, Y., Dostar, M., & Guderzi, M. (2016). Political Intelligence and Organizational Change: Investigating the Moderating Role of Organizational Culture. Management Research, 21, 135. (in Persian)
Moradanjad, S., Jahian, R., Tavakoli Kamkowii, N., & Aaj, M. (2021). Change and evolution in research organizations. Journal: Psychological Studies and Educational Sciences, 38139-150. (in Persian)
Nahapiet, J. & Ghoshal, S. (1998). Social capital, intellectual capital, and the organizational advantage. Academy of management review, 23(2),242-266.
Novak, D., Emeljanovas, A., Mieziene, B., Antala, B., Stefan, L., & Kawachi, I. (2018). Is Social Capital Associated with Academic Achievement in Lithuanian High-school Students? A Population-based Study. Original Scientific Paper,1-7.
Özan, M.B., Özdemir, T.Y., & Yaraş, Z. (2017). The Effects of Social Capital Elements on Job Satisfaction and Motivation Levels of Teachers. European Journal of Education Studies, 3(4), 49-68.
Prosi (2020). Change Management Toolkit: Using Prosci’s ADKAR model for managing the people side of change. Loveland, Co: Change Management Learning Center.
Rajab-Nejad, Z., Dargahi, H., & Rashadatjo, H. (2016). Investigating the relationship between managers' spiritual intelligence and organizational commitment of Tehran University of Medical Sciences staff. Pyavard Salamat, Vol. 11, No. 9, 913-963. (in Persian)
Sarvari Laleh, H. & Mousavi, S. (2020). The effect of political intelligence on the choice of conflict management styles. Public Policy in Management, Issue 42, 163-173. (in Persian)
Vedel., J. & Kokshagina., O. (2021). How firms undertake organizational changes to shift to more-exploratory strategies: A process perspective. Research Policy, 47-54.
Yu, W., Chavez, R., Feng, M., Yew Wong, Ch., & Fynes, B. (2020). Green human resource nagement and environmental cooperation: Anability-motivation-opportunity and contingency perspective. International Journal of Production Economics,Vol. 219, 224-235.
Zou, T., Su, Y., & Yaowu, W. (2018). Examining Relationships between Social Capital, Emotion Experience and Life Satisfaction for Sustainable Community. Sustainability, 10(8), 2651. http://doi.org/10.3390/su10082651.
)