بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی در سازمان امور مالیاتی استان قم (چارچوبی برگرفته از نامه 53 نهج‌البلاغه)

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، پردیس فارابی، دانشگاه تهران

2 استاد دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران

3 کارشناس ارشد مدیریت منابع انسانی، دانشگاه پیام نور تهران

چکیده

در این مقاله ضمن مطالعه مبانی نظری پژوهش و بررسی پیشینه تحقیق درباره سرمایه اجتماعی، سعی شده است مفهوم و مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی در نامه‌های امام اول شیعیان به مدیران منتصب خود در بلاد اسلامی و برخی افراد خاص بررسی شود و از این طریق راهکارهای ارتقای سرمایه اجتماعی توسط مدیران جامعه اسلامی استخراج شود. لذا با در نظر گرفتن تعریفی جامع از سرمایه اجتماعی و با به‌ارگیری فنون تحقیق کیفی، چهارچوبی کلی برای ارتقای سرمایه اجتماعی در جوامع اسلامی که بر رفتار و اقدامات مدیران این جوامع از نگاه امیر مؤمنان تمرکز دارد، پیشنهاد می‌شود.
همچنین، وضعیت ابعاد سرمایه اجتماعی در سازمان امور مالیاتی استان قم بررسی شد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق‌ساخته است که پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ (برابر با 93/0) تأیید شد. سپس، میان نمونه‌ای به حجم 86 نفر از کارکنان سازمان امور مالیاتی، توزیع شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد در سازمان منتخب همه مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی (اعتماد، هنجارهای مشترک، تعاون و همکاری متقابل، انسجام و همبستگی جمعی، همدلی، مشارکت و هویت جمعی) وضعیت مطلوب دارند.

کلیدواژه‌ها


  1. نامه 53 نهج البلاغه.

    1. افشار، سمیه (1388)، «بررسی روند روبه‌کاهش سرمایه اجتماعی»، برگرفته از: http://sociologyofiran.com
    2. امیرخانی، طیبه؛ پورعزت، علی‌اصغر (1387)، «تأملی بر امکان توسعه و سرمایه اجتماعی در پرتو عدالت سازمانی در سازمان‌های دولتی»، نشریه مدیریت دولتی، دوره اول، شماره اول،صفحات32-19.
    3. امیری، میثم؛ رحمانی، یمور (1385)، «بررسی آثار سرمایه اجتماعی درون و برون‌گروهی بررشد اقتصادی استان‌های ایران»، جستار‌های اقتصادی، شماره 6، صفحات 152-111.
    4. زارعی‌متین، حسن (1388)، رفتار سازمانی پیشرفته، تهران، انتشارات آگه.
    5. علوی، سیدبابک (1380)، «نقش سرمایه اجتماعی در توسعه»، تدبیر، سال دوازدهم، شماره شانزدهم، صفحات 185-161.
    6. مشبکی، اصغر؛ قلیچ‌لی، بهروز (1386)، «مزیت رقابتی: تعیین نقش سرمایه فکری و سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی در شرکت خودروساز ایرانی)»، مدرس علوم انسانی، دوره 11،شماره 3، صفحات272-232.
    7. 7.              مظلومی، نادر؛ فتح‌الهی، افشین (1386)، «سرمایه اجتماعی و شرکت‌های راهبردی»، مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، شماره 54، صفحات 76-67.
    8. مک لگان، پاتریشیا؛ نل، کریستیو (1377)، «عصر مشارکت»، تهران، دفتر پژوهش‌های فرهنگی، چاپ دوم.
    9. میرشاهی، علی (1385)، «مدیریت مشارکت کارکنان با رویکرد مدیریت اسلامی»، برگرفته از: http://mydocument.ir/main/index(online)
    10. ناظم‌زاده، سیدعلی (1387)، «سرمایه اجتماعی بررسی نمونه قم»، برگرفته از: http://www.sharemation.com       
    11. وزیری‌راد، وحید (1387)، بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و توسعه ظرفیت یادگیری سازمانی (بررسی موردی در سازمان جهاد کشاورزی استان قم)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، پردیس فارابی، دانشگاه تهران.
      1. Brooks.K; Nafukho.F.M (2006),”Human resource development, social capital, emotional intelligence”, Journal of European industrial trainin, 30(2), 117-128.
      2. Glalbraith, C.S; Rodriguez, C.L; Stiles, C.H (2007),”Social capital as a club good : The case of ethnic communities and entrepreneurship”, Journal of enterprising communities:People and Places in the global economy, 1(1), 38-53.
      3. Goyal.A,; Akhilesh.K.B (2007), ”Interplay among innovativeness ,cognitive intelligence, emotional intelligence and social capital of work team”, Team Performance Management, 3(1/8), 206-226.
      4. Lin.S.C; Huang.Y.M (2005), ”The role of social capital in the relationship between human capital and career mobility”, Journal of intellectual capital, 6(2), 191-205.
      5. Smedlund.A (2008), ”The knowledge system of a firm: Social capital for explicit, tacit and potential knowledge”, Journal of knowledge management, 12(1), 63-77.
      6. Zhang.Q; Fung. H.G (2006), ”China‘S social capital and financial performance of private enterprises”, Journal of small business and enterprise development, 13(2), 198-207.